Koca bir 8 ay,hatta birazcık daha fazlası..Allah'ım ne kadar çabuk geçti aslında son haftalara kadar..3 haftadır sayıyorum günleri..Artık dayanacak sanırım gücüm kuvvetim kalmadı sayılır..
12 Eylül referandum günü işte,yanlış hatırlamıyorsam,bayramın da 3.günü..annemlerdeyiz,yemekten sonra fosur fosur sigara keyfi yaparken hafif bir mide burkulması hissettim..normalde hiç hasta olan narin bir yapıya falan sahip değilim,grip nedir bilmem..ama ne olduğunu anlayamadan söndürdüm illeti..aklımın ucundan geçmiyor bu arada hamile olabilme ihtimalim..yoksa içer miyim,bırakın içmeyi yanına yaklaşır mıyım dumanın..derken işe başladığım ilk gün aklıma girdi bizim arkadaş..zorla alınan bir test,sonrasında hatırladığım merdivenlerden dev gibi topuklu ayakkabılarla ''hamileymişiiiiiim'' diye üçer beşer basamakları atlayarak inişim..ardından kısa bi şok dönemi..ve aklın başa gelişi...aman yarabbim..eee onca içtiğim içki,sigara..ne olacak..ya birşey olursa bu çocuğa şeklinde vicdan azaplarıyla dolu geçecek birkaç haftaya başlangıç..hooop sonra her kafadan bi ses..aynı günü akşamı baba ve halazumuzla birlikte ilk doktora gidiliş,keseyi ve toplu iğne başını görüş :) nasıl bi duygu anlatamam..anlatmaya çalışırım da cümleler uzar,bağlayamam,saçmalarım..en iyisi boşveriim.
Yemek sonrası o keyif sigaralarına,redbull votkaya,saçma sapan gereksiz yiyeceklere çat diye veda edeceksin deseler inanmazdım ama şu an nasıl içmişim o sigarayı diyorum..sahalara geri dönüş en azından 2 yıl..bilmem nasıl geçecek ki bu iki yıl?kötü anlamda söylemiyorum,gerçekten merak ettiğim için soruyorum..nasıl öpüp koklayacağım,ısırmadan nasıl duracağım,uyuyabilecek miyim korkmadan,nefes alıyor mu,yok üstüne çok yorgan geldi de rahatsız oldu mu,ağladı da duyamadım mı falan filan..babamız okuyunca bunları ''sen mi uyuyamıcan'' dicek kesin :) ama gerçekten uyuyamam ben..ölürüm meraktan..işte annemi şimdi çok daha iyi anlayıp çok daha kuvvetli bir şekilde seviyorum..Emoş'u çok daha fazla..konuştuğumuz konular,yaptığımız geyikler,gittiğimiz mekanlar değişti..herşeyden en önemlisi vücudum :) en başta da dediğim gibi gram bulantım olmadığı için (bikaç hasarlı kusma hikayesini burda yazamayacağım,onlar hariç :)) güzel yedim..iyi ki de yemişim..yaklaşık 10-12 yıldır sabit olan kilom zaten evlilikle beraber oynamaya başlamıştı kiiiii doruğa ulaştık..kollarım ve bacaklarımın değişmediğini söylese de canım Emoş'um ben tüm gerçekleri farkındayım..Dedim ya en az 2 yıl..vay arkadaş,ayvayı yemişim haberim yok..deli gibi spor yapmazsam neyim..
Boşverelim bunları şimdi,Deren'in doktoruna gelicem..Özgür Hocam..Prof.Dr.Özgür DEREN..kızımızın ismini önceden belirlemiştik ama güzel bir tesadüf oldu..Kendisi bal kaymak bi doktordur..Elleri pamuk gibidir..(her tokalaştığımda aynı şeyi düşünüyorum :)) adam huzur adamı ya..sessiz sakin..inanılmaz sabırlı,her sorduğum saçma soruya inatla ve sabırla gülerek cevap vermiştir..kendimi onun tek hastası gibi hissediyorum,kimseye sanki bize gösterdiği ilgi alakayı göstermiyor,kimseyle böyle ilgilenmiyor..işte meziyeti bu..tabii ki yüzlerce hastası var ama eminim ki hepimiz aynı şeyi düşünüyoruz..
Beele işte gençler,kısa bi giriş yapiim istedim..Derencik ilerde okuduğunda ''anamın çenesi de maşşallah amma düşükmüş bu ne ya bıdık'' demesin diyerek fazla uzatmıcam..bi dekka bi dekka (Emre'nin bir dakika deyişi) minik kuzu ortalama 2100 kg..boyunu ölçemiyo Özgür Hoca..ayaklarını kafasına dayamış şeklinde fotosunu falan yüklemeyi öğrendiğim zaman hepsini ekleyeceğim..Ort 3500 kg civarı doğarmış..7 haftamız var..
Cuma büyük gün..kontrole gidiyoruz..çok heycanlıyım çoooooooooooooook..Allah'ım sen tüm bebekleri tüm anneleri koru..Kızım dayan az kaldı :)
En çok geceleri yüzüstü yatmayı özledimmmmm............
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder