Bu sabah...

Bugün zor ayrıldım Deren'den..

Alnım ve kaşlarım kızarmaya başladı,burnumun ucu pembeleşti,off dedim içimden saçmalama..zor tuttum kendimi,ağlamadım ama..dua ettim gece yatarken,Allah'ım dedim bu sabah da uyanmasın,ama tak diye açtı gözlerini tam emerken..normalde özellikle bu beslenme seanslarında uyur,uykusu yoksa bile sızar,yorulur..Bugün uyumadı..moralim bozuldu,yol boyunca aklımdan çıkmadı..sürekli fotolarımıza bakar oldum..nasıl adapte olacağım şu an için bilmiyorum.zor çok zor..

Ama gözüm arkada değil,annem ve kardeşim sağolsunlar,benden çok daha iyi bakıyorlar miniğime..zaten keyfi yerinde az önce kahkaha sesleri,çığlıkları duyuluyordu telefondan...Ben ne yapardım onlar olmasa..Esra'ya baktıkça Deren'e kardeş yapmak istiyorum..Çünkü Esruş benim herşeyim,en yakınım,kardeşim,ablam,sırdaşım..istiyorum ki Deren'in de böyle bir kardeşi olsun..ama zor işte o da zor..bencillik mi ediyorum bilmiyorum ama..

Bir de Tuğba'm vardır,esa'm..15 yıllık dostum,aramızda kilometreler de olsa her gün konuştuğum,dertleştiğim canım arkadaşım,taaa üniversite yıllarından..müjüm,tuğbişim ve ben :) ama üçümüz de ayrı şehirlerde.........hiç kavga ettiğimizi hatırlamam,bırakın kavgayı ses tonumuzu bile yükseltmemişizdir birbirimize..kalplerimizi kırmamışızdır..Deroş'umun da eminim böyle arkadaşları olacaktır..İnşallah olur...Mutlu,huzurlu bir hayatı olsun..uzun ömrü olsun yarabbiim..Herkesin evladının,sadece benimkinin değil........