Uzun zamandan bu yana Deren bi mızmızlanmaya,ıhlama pıhlamaya başladı dün gece..uykumuzun tam ortasında..Aldım koynuma,biraz okşadım,ellerini öptüm,bir anda kafasını aşağı doğru kaydırmaya başladı..Aha dedim tekrar meme istiyo..Bir hamleyle koluma yatırdım,bizimki yarı uyur uyanık..İlk başta anlamadı ne olduğunu,emer gibi oldu ama nafile..yok bırakmış minik o ilk zamanlardaki coşkusunu,isteğini..Yediği çorbaların,yoğurtların,pürelerin yerini tutmuyor sanırım..Ama kendimi iyice uzaklaşmış hissediyorum zaman zaman..çok da üzülüyorum..Hele ki babasına karşı aşkını gördükçe..kıskanmıyorum ama bi triplere giriyorum..acaba kız çocuklarının babaya olan genel düşkünlüğü bizimkinde de mi doruğa ulaştı bilemiyorum..
Gerçi ben de öyleydim..
Hala öyleyim de çaktırmıyorum..
Babamı çok özlüyorum....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder